İlk yarısı oldukça kontrollü geçen bir maç izledik. Rakibini tartan Samsunspor ikinci yarıya biraz daha cesaretli başladı. Golden sonra maçın ritmi iki katına çıktı. Guido'nun dur durak bilmeyen, bitmeyen enerjisi, Saviçeviç'in kendini yavaş yavaş bulan güzel futbolu, Kubilay'ın maçı koparan, parmak ısırtan deli pasları, Burak Çalık'ın tecrübesi, Caner'in mücadelesi Samsunspor'a farkı getiren önemli etkenlerdi. Oyuna sonradan giren Oğuz'un golü jeneriklik, Gyasi'nin golü çok şıktı. 

    

   Geri oynama zaafiyetinin pek az olduğu maçta gördük ki Samsunspor isterse baskılı oynayabiliyor. Hatta geri oyun anlayışı terkedildiğinde ofansif futbol kendiliğinden gelişip ısıran, basan bir takım hüviyetine bürünüyoruz ve bunu da bence oldukça başarılı yapıyoruz. 

    

     Farklı Keçiören galibiyeti Samsunspor'u durdurulamaz yapar mı ? Adanademirspor maçı bu sorunun cevabı olacak.

    Gökhan Alsan ve Tomane' nin takıma dahil olmasıyla takım çok daha iyi olacak. Samsunspor hücum futbolunu iyi oynarsa, ki bu kadro buna müsait, bence bu ligi forse eder. Çok önemli olan bu.  Başka çalışmalar ikinci, üçüncü olmalı. Boşuna dememişler en iyi savunma hücumdur.

    Maçta çok ilginç olan, 3 golün 90+ dan sonra gelmesi oldu. Kerem Can'ın bölgesinde biraz sıkıntı yaşandı ama abartılacak birşey yok. Maçın genelinde takım iyiydi. Maçın yıldızı kim derseniz 3 isim bir adım öne çıktı :

    KUBİLAY- GUİDO- SAVİ.

Eskişehirspor maçında, ikinci yarıdaki bu baskı ile oynayabilirdik. Neyden, kimden çekindik bilemiyorum. Çıkacak, aslanlar gibi saldıracak, baskı kuracak, fark yapıp geleceksin; NOKTA. Bazı arkadaşların o işler öyle kolay değil dediğini duyuyorum ama bazı arkadaşların kulağına küpe olsun, öyle baskısız, korkak, vasat, sıradan futbola şampiyonluk vermiyorlar. Çıkıp saldıracaksın, BİTTİ. Galibiyet sana gelmez, sen sürükleyip alıp geleceksin. Şampiyonluk için geldiysek bütün maçlarımız en kötü böyle olmalı. İzleyenlere de "Samsunspor şampiyonluğu hak ediyor" dedirtmeli.

  Hoşçakalın...